Tuesday 4 May 2010

Langs de vloedlijn

C.O. Jellema
1936-2003

Hoe het voelt voor die eidereend niet meer
op deining te drijven, door het water
achtergelaten te zijn in het slijkgras,
op haar rug, haar vlerken gespreid
onder de zon van september - als wilde
zij, nog niet verregend tot warboel
van botten en veren, nog net eend, maar
niet in staat dat peilloze blauw
boven haar te bevliegen, hier liggend en
dood nu pas werkelijk paren.

Met dank aan Leo Delfgaauw die het gedicht onder de aandacht bracht.

No comments:

Post a Comment